|
Reactie Stichting Auteursdomein
Het is goed in gedachten te houden dat elk ISBN betrekking heeft op een scheppend werk dat door de maker of de exploitant werd geregistreerd om gevonden te worden. Met dat doel is in de loop der jaren voor honderdduizenden titels een formulier ingevuld en een bedrag betaald. Niemand bestrijdt dat het boekhandelskanaal en haar distributeur(s) circa 14.000 jaarlijkse nieuwe plus honderdduizenden oude ISBN-registraties onzichtbaar houden, namelijk de titels die zij niet zelf leveren. De Mededingingsautoriteit keurt dat zelfs goed. Daarmee is zonneklaar dat de ISBN-registratie van een boek waarvan de verspreiding niet via de boekhandel loopt, weggegooid geld is. Dat is tweederde van het aantal nieuwe registraties, en de vrees dat dit het einde van een centraal Nederlands titelbestand betekent, lijkt dus niet ongegrond. Auteursdomein vindt het vanzelfsprekend dat de ISBN-bank naar zijn aard een publieke dienst moet zijn, toegankelijk in het Publiek Domein zoals het ISBN-protocol ook voorschrijft. In het algemeen belang van een vrije verspreiding van woord en gedachte, maar ook uit economisch oogpunt. Het is nu eenmaal de belangrijkste ontwikkeling in het vak dat een boek steeds korter in de winkel ligt. Er moeten additionele markten kunnen ontstaan met alternatieve distributiekanalen. Dat lukt niet in onzichtbaarheid. Zoiets geldt ook voor de nieuwe verschijningsvormen van het boek, die digitaal worden geleverd en dus helemaal niet meer op voorraad liggen bij Centraal Boekhuis.
De stichting ziet niets in het standpunt van de NMA dat de onzichtbare ISBNs zichzelf maar zichtbaar moeten zien te maken op internet. De opbrengst van zoeksleutels met veel voorkomende woorden geeft in zoekmachines veel te veel ruis. Soms lukt het meteen, maar vaak is het ondoenlijk een boek achterhalen waarvan men de volledige titel of
de auteur niet meer weet. |
|
| |||
|
|
|||
|
|
|
||
|
|
terug | ||||||
|
| |||||||