| |||
|
|||
|
|
Stichting Auteursdomein® |
Achtergrond:
Tot voor kort was de literaire kritiek het exclusieve domein van literatoren en taalkundigen. Eenmaal gepubliceerd waren boekbesprekingen niet meer vrij beschikbaar maar op aanvraag te raadplegen in archieven. De komst van Internet heeft veel veranderd. Vandaag wordt literaire kritiek in toenemende mate beoefend door leken en liefhebbers,
en heeft het vluchtige karakter plaatsgemaakt voor ongekende duurzaamheid en onmiddellijke beschikbaarheid. Daarbij is de beschikbare ruimte nauwelijks meer gebonden aan fysieke beperkingen. Besprekingen staan nu levenslang online en hebben dankzij zoekmachines als Google een reikwijdte gekregen die voorheen ondenkbaar was. Literaire kritiek is een vak. Kwaliteiten als levenservaring, emotionele ontvankelijkheid, intellectuele horizon, belezenheid en gevoel voor taal zijn een voorwaarde voor een bekwaam oordeel. Daar bestaat geen leerschool voor, en er is geen reden waarom professionals er rijker mee gezegend zouden zijn dan de literatuurminnende leek. In de loop van vele jaren heeft het vak daarnaast zijn eigen gereedschap ontwikkeld, en het gebruik van dat gereedschap maakt ook hier het verschil tussen de vakman en de amateur. Zo zal de ervaren recensent een objectieve weergave scheiden van een subjectieve mening, en een set zinvolle en beproefde criteria toepassen om het werk te beoordelen.
Hoe positief het ook is dat Internet de ruimte en de veelstemmigheid begint te bieden die het toegenomen boekenaanbod nodig heeft, de keerzijde is wel dat de uit liefhebberij bedreven literaire kritiek, uitzonderingen daargelaten, kwalitatief nog in ontwikkeling is. Ook in dit stadium kunnen ze auteurs echter verwoestende economische en morele schade toebrengen: gewild of ongewild beïnvloeden online recensies een hele generatie potentiële lezers en liggen ze onder de vingertoppen van iedereen die zich over oud of nieuw werk van een auteur een haastige mening wil vormen. De invloed reikt van inkopers van boekhandelsketens en adviseurs van subsidieverlenende instellingen tot jury's van literaire prijzen en fondsredacteuren die beslissen of een manuscript wel of niet zal worden uitgegeven.
Bij zo'n impact is het van belang dat het gereedschap van de literaire kritiek wordt overgedragen op de online amateurkritiek, en dat er normen worden ontwikkeld die de professionaliteit en integriteit stimuleren en beschermen. De stichting hoopt daaraan bij te dragen met de opstelling van een recensiecode.
Doelstelling: De code is een integriteitcode zoals deze voor financiële journalistiek en verslaggeving in het algemeen gebruikelijk zijn. De in de kunstkritiek minder gangbare wederhoorclausule is toegevoegd met het oog op de grote impact, de (uitzonderingen daargelaten) relatieve onervarenheid, de onbeperkte tijd dat besprekingen online staan en de grote beschikbare ruimte. De reden is dezelfde als voor journalistiek wederhoor:
Dit alles uitdrukkelijk zonder afbreuk te doen aan het feit dat het subjectieve deel van een recensie de onafhankelijke opinie van de recensent hoort te zijn.
1. Een recensie zal niet onnodig grievend, kwetsend of destructief zijn.
2. Feiten en meningen worden gescheiden. Het subjectieve oordeel over het werk wordt voorafgaan door een objectieve weergave van de inhoud. 3. Het subjectieve oordeel wordt voldoende terughoudend geformuleerd om zich niet uit te strekken over ander werk van dezelfde auteur dat geen onderwerp van bespreking is. 4. Behalve aan de smaak van de recensent wordt een poging gedaan het werk te toetsen aan voor de literaire kritiek ontwikkelde maatstaven (zoals ‘opbouw‘, 'plot', ‘woordkeus', stijl‘, ‘thematiek’, 'originaliteit', ‘kwaliteit van overgedragen gevoelens‘, 'van overgedragen gedachten‘, ‘effectiviteit van de overdracht‘, ‘plaatsing van het werk in het oeuvre’, 'in het genre', 'in de tijd', ' 'tegenover verwant werk', etc.) 5. De recensie vermeldt het genre waartoe het werk moet worden gerekend (novelle, roman, historische roman, novelle, sprookjes, thriller, literaire nonfictie etc.) zonder zich daarvoor te baseren op NUR-codes of andere aanduidingen in of op het boek, en hanteert de voor het genre gangbare beoordelingscriteria, hetgeen inhoudt dat een satire bijvoorbeeld niet wordt afgerekend op karakterbouw of een psychologische roman op maatschappijvisie. 6. Aantoonbare fouten worden zo snel mogelijk, uiterlijk binnen twee weken, gecorrigeerd. 7. De redactie biedt gelegenheid tot wederhoor als de auteur of diens belangenbehartiger daar ter opheldering van misverstand of onjuiste interpretatie om verzoekt. De lengte van de reactie zal in een 'bescheiden' verhouding staan tot die van de recensie. De reactie wordt hetzij verwerkt in een synthetisch eindoordeel, hetzij ongewijzigd opgenomen in of in aansluiting op de recensie onder vermelding van 'reactie auteur', op dezelfde leeslaag, dwz. niet achter een link op een onderliggende laag. De keuze tussen synthese of reactie is voorbehouden aan de recensent. 8. Redacties die al of niet tegen betaling besprekingen leveren aan online boekwinkels bieden een auteur of diens belangenbehartiger na een gemotiveerd verzoek een integere second opinion aan indien de kritiek 'vernietigend' is. Een herziening wordt zo spoedig mogelijk, uiterlijk drie maanden na het verzoek, geplaatst. Artikel 7 blijft daarbij van toepassing. 9. De recensent zal geen werk bespreken van een auteur met wie hij of zij in een zodanige emotionele of zakelijke betrekking staat of heeft gestaan dat de onafhankelijkheid van het oordeel moet worden betwijfeld. 10. Afgezien van neutrale aankondigingen van nieuw verschenen werk waarbij flapteksten, aanbiedingsberichten van uitgevers e.d. expliciet als bron worden vermeld, zal de recensent tenminste eenderde van het werk lezen alvorens een neutrale 'impressie' te publiceren, en het hele werk alvorens een subjectief oordeel te publiceren. Amsterdam 2007
|
||
| ||
|
Copyright ©
2007 Stichting Auteursdomein, |